Bij ons in Groningen zat, zoals in een aantal andere plaatsen, een filiaal van de firma Stokvis, één van de ondernemingen die zich in Nederland aardig roerde als het ging om het op de markt zetten van, wat later een van de populaire radio’s van de jaren zestig werd. Immers wilden we niet langer massaal luisteren naar de radio via de draadomroep of de buizenontvanger. We wilden niet aan dezelfde ruimte gebonden zijn maar overal van slaapkamer tot strand kunnen luisteren naar onze favoriete programma’s en muziekjes. Eén van de transistor radio’s die men op de markt probeerde te zetten, en met succes, was die van het merk Erres.
Maar in de bijgesloten advertentie zie je dat niet alleen het merk Erres was ondergebracht, bij de uit Rotterdam stammende onderneming, maar bijvoorbeeld ook de fietsen van het merk ‘Gruno’ en de wel overbekende ‘Solex’ bromfiets. Ploffiets werd de fiets met hulpmotor ook wel genoemd. Vader Knot en oudste zoon Jelle maakten dienstbaar gebruik van onze Solex. Tripjes naar verre stadswijken voor het knippen van de zogenaamde ‘aan huis klanten’ waren er voor Jelle Sr. maar voor Jelle jr. de andere vorm van broodwinning, het bezoeken van de klanten van de DELA, de begrafenisonderneming.
Bezoeken die werden afgelegd in die tijd voor het incasseren van de maandelijkse bijdrage voor het fonds. Immers, de tijd dat iedereen in het bezit was van een giro dan wel bankrekening was nog vele jaren verwijderd van realiteit. De Solex moest in de avonduren, meestal zo rond zevenen, in de schuur geparkeerd worden. Zelf was ik een jaar of twaalf en werd er op gewezen vooral lopende de Solex in de schuur, gelegen achter het huis, te stallen. Je moest dan de stoep aflopen, de hoek om en na een aantal huizen de brandgang in. Maar hardlopend had je al gauw de Solex aan. Vervolgens maakte je snel een rondje ‘Oppenheimplein’ om daarna de Solex in de schuur te stallen.
Een tiental jaren later werden de plannen bekend gemaakt tot afbraak van het historische pand, op de hoek van de Paterswoldseweg en de Eendrachtskade (Zuidzijde). Al enkele jaren eerder was het kantoor van R.S. Stokvis in Groningen gesloten en werden de activiteiten verplaatst naar het hoofdkantoor in Rotterdam. Omdat ook de aanlengende panden aan de Eendrachtskade werden afgebroken was het logisch het oude Stokvispand ook met de grond gelijk te maken.
Op 16 juni 1971 werd bekend gemaakt dat er plannen waren voor een 52 meter hoog kantorenflat, dat de geschiedenis in zou gaan als de zwarte doos. De N.V. Vastgoed Ontwikkelingsmaatschappij (VOM) was de opdrachtgever tot bouw van het complex, waarvan de kosten werden geraamd op 15 miljoen gulden en men stelde dat de bouw begin 1972 een aanvang zouden nemen.
Tijdens een openbare bijeenkomst van de Stedenbouwkundige Adviesraad werd tevens bekend gemaakt dat op de plek waar toen nog het gebouw van Stokvis stond een kantorenflat was gepland waarin op de begane grond ruimte zou komen voor showrooms, terwijl de tweede en derde verdieping ruimte werd gepland voor kantoorruimte. De oppervlakte van de showroom was gepland op 800 vierkante meter, terwijl op de parterre ook ruimte zou komen voor winkels.
Het nieuwe complex was een ontwerp van architectenbureau Linge uit Haren terwijl het geheel zou worden gebouwd door bouwonderneming Sanders. Nostalgisch rij ik nog weleens richting Paterswoldseweg om te zien wat er in die buurt, zoals overal in de stad, zoal is veranderd. In het hoekpand is momenteel de ‘Nederlandse Voedsel- en Warenautoriteit’ gevestigd.
Bron: Hans Knot