Het is toch altijd wat triest. Zo’n zaak waarbij slachtoffer en dader in een huis samenwonen en in de zittingszaal achter elkaar zitten. Een stoel of drie ertussen. De een als verdachte en de ander als slachtoffer. Hij zou haar hebben mishandeld. Niet voor de eerste keer. Het laait vaak in hun huis, aldus de buren. “Hij laat geen spaan van haar heel. Ze loopt regelmatig met een blauw oog en haar arm in een mitella. Te vaak. Te toevallig.” Lees verder →