De machinist. “Ik kan het niet meer, treinen.” door Karin Smalbil

Zijn stem klinkt mat en rustig wanneer hij de deur opendoet. “Ik dacht al dat je er ongeveer zo uit zou zien”, zegt hij wat onhandig. Hij wil wel met me praten over zijn ervaring als machinist. Hij vraagt om een momentje en schenkt zichzelf en mij een kop koffie in. Een antieke klok tikt rustgevend in de kamer. Een kleine hond kijkt me wantrouwend aan vanuit zijn mand. “Dat is Joepje. Lees verder